دکتر علیرضا امیدوند / زندگی، فناوری و فراتر از آن
زندگی, روزمرگی, تنهایی, افسردگی

صدای خرد شدن استخوان‌هایم
و ناله‌ی دریده شدن روحم را
زیر بار گناه می‌شنوم
قلبم به سیاهی می‌زند
و تعفن را در رگ‌هایم به جریان می‌اندازد
و در حالی که قهقه‌ی شیطان گوش‌هایم را می‌خراشد
اراده‌ی سستم بر خود می‌لرزد
اینست روزگار تلخ …
سال‌های تاریکی که بر من می‌گذرند

مطالب مرتبط

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *