من به شیوهی معمول عادت ندارم پای فیلمهایی بنشینم که نامشان را نشنیدهام و عوامل سازندهشان، به ویژه کارگردان آنها را نمیشناسم؛ اما هر از چندی نیز دل را به دریا میزنم و شانسی هم به این کارگردانهای ناشناس و آثارشان میدهم که گاهی بدل به شانسی برای خود من میشوند، آن گاه که این فیلمهای گمنام اثری ناب و دلنشین از کار در میآیند؛ فیلم ۲:۳۷ (دو و سی و هفت دقیقه) به نویسندگی و […]