بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی چالشی هیجان‌انگیز و فرصتی بی‌بدیل برای رهبران کسب‌وکارها و سازمان‌ها به شمار می‌رود. در دورانی که هوش مصنوعی (AI) با سرعتی شگرف در حال دگرگونی صنایع و جوامع است، درک عمیق هم‌افزایی انسان، هوش مصنوعی و ربات‌ها برای ایجاد ارزش‌های نوین و پایدار، امری حیاتی است. این مقاله، با الهام از پژوهش‌های پیشرو، به بررسی ابعاد گوناگون این تحول بنیادین می‌پردازد و راهکارهایی عملی برای مدیران ارشد جهت راهبری مسئولانه در این «عصر عامل‌محور» ارایه می‌دهد.

سرعت شگرف تحولات ناشی از هوش مصنوعی (AI) دیگر یک مفهوم آینده‌نگرانه نیست، بلکه واقعیتی ملموس و کنونی است که تمامی جنبه‌های کار و زندگی ما را به طور بنیادین دگرگون می‌سازد. صرف آگاهی از اهمیت هوش مصنوعی دیگر کافی نیست؛ آن چه امروز برای تصمیم‌گیری استراتژیک حیاتی می‌نماید، درک عمیق چه‌گونگی این تحول و پیامدهای چندبعدی آن است. این فوریت، نیاز به آمادگی و درک عمیق را برجسته می‌سازد، چالشی که این مقاله به دنبال پاسخ‌گویی به آن است.

هم‌افزایی انسان، هوش مصنوعی و ربات‌ها

بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی چالشی هیجان‌انگیز و فرصتی بی‌بدیل برای رهبران کسب‌وکارها و سازمان‌ها به شمار می‌رود. در دورانی که هوش مصنوعی با سرعتی شگرف در حال دگرگونی صنایع و جوامع است؛ درک عمیق هم‌افزایی انسان، هوش مصنوعی و ربات‌ها برای ایجاد ارزش‌های نوین و پایدار، امری حیاتی است. این تحول، نه تنها افزایش بهره‌وری را هدف قرار داده، بلکه پارادایم‌های کاملا جدیدی از ارزش را در سطوح فردی، اقتصادی، سازمانی و اجتماعی پدیدار می‌سازد.

در همین راستا، دانشکده وارتون دانشگاه پنسیلوانیا و شرکت اکسنچر (Accenture) یک طرح تحقیقاتی جهانی مشترک را آغاز کرده‌اند تا راهنمایی جامع برای مدیران ارشد در راهبری این عصر نوظهور، موسوم به «عصر عامل‌محور» (Agentic Age)، با مسئولیت‌پذیری و هدفمندی ارایه دهند. تمرکز اصلی این پژوهش بر درک چگونگی بازآفرینی بنیادین کار در صنایع مختلف از طریق یک‌پارچه‌سازی عمیق توانمندی‌های انسانی با عامل‌های مجهز به هوش مصنوعی مولد و ربات‌ها استوار است.

هدف غایی این همکاری پژوهشی، ارایه‌ی یک پایگاه اطلاعاتی مستحکم و مجموعه‌ای از بینش‌های کاربردی و اقدام‌محور است تا به مدیران اجرایی کمک کند این تحول شگرف در آینده کار با هوش مصنوعی را نه به عنوان شرکت‌کنندگانی منفعل، بلکه به‌عنوان معماران یک واقعیت نوین اقتصادی و سازمانی، طراحی و هدایت کنند. فرضیه‌ها و بینش‌های اولیه حاصل از آخرین یافته‌های وارتون و اکسنچر، نقطه‌ی آغاز و نقشه راه اولیه‌ای را برای مدیران و سیاست‌گذارانی ترسیم می‌کند که به دنبال راهبری مسئولانه و هدف‌مند در عصر عامل‌محور و در مسیر بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی هستند.

رهبرانی که تحول مبتنی بر هوش مصنوعی را با هدف‌مندی، همدلی و تمرکز راهبری کنند؛ نه تنها قادر به فراتر رفتن از اهداف مالی خواهند بود، بلکه عملکرد انسانی را نیز به سطوح جدیدی ارتقا خواهند بخشید. این مقاله، با الهام از گزارش پژوهشی مذکور، به بررسی عمیق ابعاد مختلف این هم‌افزایی و پیامدهای آن برای آینده‌ی کار می‌پردازد و چشم‌اندازی برای انتشار در رسانه‌های آنلاین با رویکردی علمی-پژوهشی و بهینه‌سازی شده برای موتورهای جستجو و گوگل دیسکاور ارائه می‌دهد، با تمرکز ویژه بر بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی.

انسان و AI: هم‌افزایی در بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی

در فرآیند بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی، «هنر آن چه ممکن است» در همکاری انسان و هوش مصنوعی به سرعت در حال تحول است. سازمان‌ها این فرصت را در اختیار دارند که با یک‌پارچه‌سازی بینش انسانی با دقت هوش مصنوعی و کارایی رباتیک، هوش‌مندی را تقویت کرده و ظرفیت‌ها را تنظیم کنند. این یک‌پارچه‌سازی مستلزم درک روشنی از چالش‌هایی است که هوش مصنوعی به طور منحصربه‌فردی برای پرداختن به آن‌ها مناسب است؛ حوزه‌هایی که در آن تخصص انسانی برتری دارد و شرایطی که بیش‌ترین بهره را از ترکیبی هدف‌مند و مشارکتی از هر دو می‌برند که همگی از ارکان بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی محسوب می‌شوند.

بازتعریف توانمندی‌های فردی

ظهور هوش مصنوعی، به ویژه هوش مصنوعی مولد، پرسش‌های بنیادینی را در مورد نقش انسان در محیط کار آینده مطرح می‌کند. برخلاف تصورات اولیه که هوش مصنوعی را صرفا جایگزینی برای نیروی انسانی می‌دانستند، رویکرد نوین در بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی بر هم‌افزایی و تکمیل توانمندی‌ها تاکید دارد. در این پارادایم؛ وظایف تکراری، پردازش حجم عظیم داده‌ها و تحلیل‌های پیچیده به ماشین‌ها واگذار می‌شود، در حالی که انسان‌ها بر خلاقیت، تفکر انتقادی، همدلی، قضاوت اخلاقی و نوآوری تمرکز می‌کنند. این تفکیک وظایف، نه تنها منجر به افزایش بهره‌وری می‌شود، بلکه فرصت‌های جدیدی را برای رشد و توسعه مهارت‌های انسانی در مسیر بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی فراهم می‌آورد.

تیم‌های عامل‌محور (Agentic Teams)

مفهوم «تیم‌های عامل‌محور» که در آن انسان‌ها هدایت و رهبری تیم‌هایی متشکل از عامل‌های هوشمند و ربات‌ها را بر عهده می‌گیرند، در بطن بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی در حال شکل‌گیری است. این امر مستلزم آن است که افراد برای این آینده آماده شوند و به ابزارها و دانش لازم برای مدیریت این تیم‌های ترکیبی مجهز گردند. آموزش و توسعه‌ی مهارت‌های جدید، از جمله توانایی درک قابلیت‌ها و محدودیت‌های هوش مصنوعی، تفسیر خروجی‌های آن و ادغام بینش‌های حاصل از هوش مصنوعی در فرآیند تصمیم‌گیری انسانی، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. سازمان‌ها باید به‌طور مداوم این دانش را در سراسر شرکت، همگام با تکامل این عوامل، به کار گیرند.

ارتقای مهارت‌ها (Upskilling) و بازآموزی مهارت‌ها (Reskilling)

ضرورت‌های بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی تغییرات سریع در فناوری و ماهیت کار، نیاز به یادگیری مستمر و انطباق‌پذیری را بیش از هر زمان دیگری در این فرآیند برجسته می‌سازد. سازمان‌ها و افراد باید سرمایه‌گذاری قابل توجهی در برنامه‌های ارتقای مهارت و بازآموزی انجام دهند. این برنامه‌ها باید بر توسعه مهارت‌های شناختی سطح بالا، مهارت‌های اجتماعی-عاطفی و مهارت‌های فناورانه متمرکز باشند. توانایی یادگیری چه‌گونگی یادگیری به یکی از کلیدی‌ترین شایستگی‌ها در عصر هوش مصنوعی تبدیل خواهد شد. دانشگاه‌ها، موسسات آموزشی و خود سازمان‌ها نقش حیاتی در تسهیل این گذار ایفا می‌کنند.

شخصی‌سازی تجربه یادگیری و توسعه با هوش مصنوعی

هوش مصنوعی می‌تواند نقش مهمی در شخصی‌سازی مسیرهای یادگیری و توسعه برای هر فرد در راستای بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی ایفا کند. با تحلیل داده‌های عملکردی و شناسایی شکاف‌های مهارتی، سیستم‌های مبتنی بر هوش مصنوعی می‌توانند برنامه‌های آموزشی متناسب با نیازها و سرعت یادگیری هر فرد ارایه دهند. این رویکرد، اثربخشی فرآیندهای آموزشی را به طور قابل توجهی افزایش داده و به افراد کمک می‌کند تا مهارت‌های لازم برای موفقیت در نقش‌های جدید و در حال تحول را کسب کنند.

اقتصاد نوین کار: پویایی‌های ارزش و هزینه در بازآفرینی کار با هوش مصنوعی

اقتصاد کار و نیروی کار هم‌گام با گسترش عامل‌های دیجیتال و رباتیک مجهز به هوش مصنوعی مولد، در مسیر بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی دست‌خوش تغییر خواهد شد. برای مدیریت صحیح این پویایی‌ها، رهبران کسب‌وکار ابتدا باید تاثیر اقتصادی هر یک از اجزای نیروی کار – بر افراد، تیم‌های عملیاتی، عملکردها و زیرعملکردها و هم‌چنین در سراسر زنجیره‌ی ارزش – را درک کنند.

تحلیل هزینه-فایده در نیروی کار ترکیبی و بازآفرینی کار

با توجه به بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی؛ ادغام AI و ربات‌ها در کنار نیروی انسانی، معادلات اقتصادی سازمان‌ها را دگرگون می‌کند. مدیران ارشد (C-suite) باید بتوانند ارزش ایجاد شده توسط هر بخش (انسان، هوش مصنوعی، ربات) را در مقابل هزینه‌های مرتبط با آن (سرمایه‌گذاری اولیه، نگهداری، آموزش، هزینه‌های ادغام) به‌دقت ارزیابی کنند. این تحلیل‌ها باید فراتر از کاهش هزینه‌های مستقیم نیروی کار رفته و شامل ارزیابی افزایش بهره‌وری، بهبود کیفیت، نوآوری سریع‌تر و ایجاد جریان‌های درآمدی جدید نیز باشد. توانایی ایجاد تعادل بین ارزش و هزینه، ضمن اولویت‌بخشی به تجربه‌ی انسانی در محیط کار، برخی شرکت‌ها را در عملکرد و سودآوری در این دوران بازآفرینی کار بسیار جلوتر از دیگران قرار خواهد داد.

تاثیر هوش مصنوعی بر شاخص‌های کلیدی عملکرد مالی در عصر جدید کار

ادغام موفقیت‌آمیز هوش مصنوعی در فرآیندهای کسب‌وکار که بخشی از بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی است، بر شاخص‌های کلیدی عملکرد مالی سازمان‌ها اثر مستقیم خواهد داشت. این تاثیرات می‌تواند شامل افزایش سودآوری از طریق کاهش هزینه‌ها و افزایش درآمد، بهبود کارایی دارایی‌ها از طریق بهینه‌سازی استفاده از منابع و تجهیزات و افزایش بازده سرمایه‌گذاری (ROIC) از طریق تصمیم‌گیری‌های هوش‌مندانه‌تر و تخصیص بهینه‌ی سرمایه باشد. مدیران باید بتوانند این تاثیرات را پیش‌بینی کرده و به طور کلی بهینه سازند.

بازتعریف مدل‌های کسب‌وکار و زنجیره‌های ارزش در پرتو هوش مصنوعی

هوش مصنوعی و رباتیک صرفا ابزارهایی برای بهینه‌سازی فرآیندهای موجود نیستند؛ آن‌ها ظرفیت بازآفرینی کامل مدل‌های کسب‌وکار و زنجیره‌های ارزش را در عصر هوش مصنوعی دارند. از تولید و لجستیک گرفته تا خدمات مشتریان و بازاریابی، هوش مصنوعی می‌تواند منجر به ایجاد مدل‌های عملیاتی کاملا جدید، شخصی‌سازی انبوه، و ارایه‌ی خدمات پیش‌بینی‌کننده شود. سازمان‌هایی که بتوانند این ظرفیت را در مسیر بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی شناسایی و از آن بهره‌برداری کنند، مزیت رقابتی پایداری در بازار کسب خواهند کرد. به عنوان مثال، در تولید، ربات‌های هوشمند می‌توانند خطوط تولید انعطاف‌پذیرتری ایجاد کنند که قادر به پاسخ‌گویی سریع به تغییرات تقاضا هستند. در خدمات، چت‌بات‌های پیشرفته می‌توانند پشتیبانی ۲۴/۷ ارایه دهند و تجربیات مشتری را بهبود بخشند.

اقتصاد مهارت‌ها و جبران خدمات در دوران بازآفرینی کار با AI

تقاضا برای مهارت‌های جدید و در حال ظهور در نتیجه‌ی بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی، بر ساختار جبران خدمات و دستمزدها تاثیر خواهد گذاشت. مهارت‌هایی که مکمل هوش مصنوعی هستند؛ مانند خلاقیت، حل مساله‌ی پیچیده و هوش هیجانی، به احتمال زیاد ارزش بیش‌تری پیدا خواهند کرد. سازمان‌ها باید استراتژی‌های جبران خدمات خود را بازنگری کنند تا بتوانند استعدادهای مورد نیاز برای عصر هوش مصنوعی را جذب و حفظ نمایند. این ممکن است شامل مدل‌های پاداش مبتنی بر عملکرد تیم‌های ترکیبی انسان و ماشین و هم‌چنین سرمایه‌گذاری در رفاه و توسعه‌ی بلندمدت کارکنان برای موفقیت در بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی باشد.

تحول سازمانی و نوآوری: معماری تغییر برای بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی

برای این که کسب‌وکارها در مسیر بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی، «نیروی تغییر» خود را توسعه دهند – یعنی توانایی به حداکثر رساندن تعامل بین نبوغ انسانی، هوش مصنوعی و قابلیت‌های رباتیک – مدیران اجرایی باید به شیوه‌های جدیدی رهبری کنند و به معماران تغییر مستمر تبدیل شوند تا اطمینان حاصل کنند که شرکت همیشه برای آینده آماده است.

رهبری در عصر هوش مصنوعی: نقش معماران تغییر در بازآفرینی کار

رهبران سازمانی در عصر هوش مصنوعی باید دیدگاهی فراتر از مدیریت روزمره داشته باشند. آن‌ها باید به‌عنوان “معماران تغییر مستمر” در فرآیند بازآفرینی کار عمل کنند، فرهنگ سازمانی را شکل دهند که پذیرای نوآوری و انطباق‌پذیری باشد و کارکنان را برای مواجهه با عدم قطعیت‌های آینده توانمند سازند. این امر مستلزم شجاعت در تصمیم‌گیری، توانایی الهام‌بخشی به تیم‌ها، و ایجاد یک چشم‌انداز روشن برای آینده سازمان در محیطی است که هوش مصنوعی نقش محوری ایفا می‌کند. شفافیت در مورد استراتژی‌های هوش مصنوعی و پیامدهای آن برای کارکنان، برای جلب اعتماد و مشارکت آن‌ها در این مسیر تحول ضروری است.

رویکرد نوین به استعداد و مدیریت منابع انسانی در عصر بازآفرینی کار

تحول ناشی از هوش مصنوعی، نیازمند رویکردی کاملا جدید به مدیریت استعداد در جهت بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی است. این رویکرد باید شامل موارد زیر باشد:

• برنامه‌ریزی پیش‌بینی‌کننده‌ی نیروی کار: استفاده از تحلیل داده‌ها و هوش مصنوعی برای پیش‌بینی نیازهای مهارتی آینده و برنامه‌ریزی برای تامین آن‌ها.
• اولویت‌دهی به انطباق‌پذیری بر مهارت‌های ثابت: استخدام و توسعه‌ی افرادی که توانایی یادگیری سریع و انطباق با نقش‌ها و فناوری‌های جدید را دارند.
• یادگیری شخصی‌سازی‌شده مبتنی بر هوش مصنوعی: پیاده‌سازی سیستم‌های آموزشی که مسیرهای یادگیری را بر اساس نیازها و ظرفیت هر فرد تنظیم می‌کنند.
• آزمایش و اصلاح مستمر تعادل بین مشارکت انسان و هوش مصنوعی: ایجاد فرآیندهایی برای ارزیابی مداوم و بهینه‌سازی نحوه‌ی همکاری انسان‌ها و ماشین‌ها در وظایف مختلف.

ایجاد فرهنگ اعتماد و توانمندسازی برای موفقیت در بازآفرینی کار

برای موفقیت در این گذار و بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی، سازمان‌ها به اعتماد کارکنان خود نیاز دارند. رهبران باید محیطی ایجاد کنند که در آن افراد بتوانند کاری را که دوست دارند به شیوه‌ای انجام دهند که از نوآوری و رشد پشتیبانی کند. این شامل تشویق به آزمایش‌گری، پذیرش شکست به‌عنوان بخشی از فرآیند یادگیری و فراهم کردن امنیت روانی برای کارکنان جهت ارایه‌ی ایده‌ها و نگرانی‌های خود است. توانمندسازی کارکنان برای استفاده از ابزارهای هوش مصنوعی و مشارکت در طراحی راه‌حل‌های مبتنی بر آن، احساس مالکیت و تعهد را افزایش می‌دهد.

چابکی سازمانی و ساختارهای منعطف: پیش‌نیاز بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی

ساختارهای سازمانی سنتی و سلسله مراتبی ممکن است برای پاسخ‌گویی به سرعت تغییرات در عصر هوش مصنوعی مناسب نباشند. سازمان‌ها باید به سمت ساختارهای چابک‌تر و تیم‌محور حرکت کنند که امکان تصمیم‌گیری سریع‌تر، همکاری بین‌بخشی اثربخش‌تر و انطباق سریع با فرصت‌ها و چالش‌های جدید را فراهم می‌آورند. این ممکن است شامل ایجاد تیم‌های پروژه‌ی موقت، شبکه‌های همکاری داخلی و شکستن سیلوهای اطلاعاتی برای دست‌یابی به چابکی لازم در بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی باشد.

پیامدهای اجتماعی بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی: مسئولیت‌پذیری و راهبری مشترک

همانند انقلاب صنعتی و دیگر تغییرات بزرگ فناورانه، بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی نیز تاثیرات گسترده‌ای بر جامعه خواهد داشت. از هم‌اکنون پرسش‌هایی در مورد عدم توازن‌های پیش‌بینی‌شده در مهارت‌ها و بازار کار، نیاز به اصلاحات در نظام‌های آموزشی و آموزش‌های شرکتی، تاثیرات جغرافیایی و ژئوپلیتیکی، کرامت و استقلال انسانی، شکاف‌های اقتصادی-اجتماعی و تبعیض و سوگیری در حال مطرح شدن است.

چالش‌های اجتماعی و اخلاقی هوش مصنوعی و آینده‌ی کار

گسترش هوش مصنوعی در مسیر بازآفرینی کار چالش‌های اجتماعی و اخلاقی متعددی را به همراه دارد که نیازمند توجه جدی هستند:

• شکاف مهارتی و جابه‌جایی شغلی: در حالی که هوش مصنوعی مشاغل جدیدی ایجاد می‌کند، برخی مشاغل سنتی را نیز منسوخ کرده و منجر به نیاز گسترده به بازآموزی نیروی کار می‌شود. عدم مدیریت صحیح این گذار می‌تواند به نابرابری‌های اجتماعی دامن بزند.
• سوگیری و تبعیض الگوریتمی: اگر داده‌های آموزشی مورد استفاده برای سیستم‌های هوش مصنوعی حاوی سوگیری‌های موجود در جامعه باشند، این سیستم‌ها می‌توانند تبعیض را در تصمیم‌گیری‌ها (مانند استخدام، اعطای وام، یا اجرای قانون) تداوم بخشیده یا حتی تشدید کنند.
• حریم خصوصی و امنیت داده‌ها: جمع‌آوری و تحلیل حجم عظیمی از داده‌ها توسط سیستم‌های هوش مصنوعی، نگرانی‌هایی را در مورد حریم خصوصی افراد و امنیت اطلاعات ایجاد می‌کند.
• کرامت انسانی و استقلال: وابستگی بیش از حد به تصمیم‌گیری‌های الگوریتمی ممکن است استقلال و قدرت انتخاب انسان را محدود کرده و بر کرامت انسانی تاثیر بگذارد.
• تاثیرات ژئوپلیتیکی: رقابت جهانی بر سر رهبری در حوزه‌ی هوش مصنوعی می‌تواند پیامدهای ژئوپلیتیکی قابل توجهی داشته باشد و توازن قدرت را در سطح بین‌المللی تغییر دهد.

چارچوب عملیاتی برای پیاده‌سازی اخلاقی و مسئولانه هوش مصنوعی در سازمان‌ها

این جدول یک راهنمای عملی و قابل اجرا برای سازمان‌هایی فراهم می‌کند که به دنبال پیاده‌سازی هوش مصنوعی به شیوه‌ای مسئولانه هستند و فراتر از بیانیه‌های کلی اخلاقی می‌روند. این به سازمان‌ها کمک می‌کند تا اصول اخلاقی را به اقدامات مشخص و قابل اندازه‌گیری تبدیل کنند و به «هم‌سویی بین سیاست‌های حاکمیت شرکتی … و دستورالعمل‌های مسئولانه» که در گزارش اکسنچر بر آن تاکید شده است، یاری می‌رساند.  

ضرورت هم‌سویی و همکاری چندجانبه برای راهبری بازآفرینی کار

این چالش‌ها در مسیر بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی بر نیاز به هم‌سویی در چهار حوزه‌ی کلیدی تاکید دارند:

• سیاست‌ها و استانداردهای حاکمیت شرکتی: تدوین و اجرای اصول راهبری مسئولانه‌ی هوش مصنوعی در داخل سازمان‌ها و در سطح صنایع.
• مقررات دولتی: ایجاد چارچوب‌های قانونی و نظارتی مناسب در سطح ملی و فرامرزی برای هدایت توسعه و به‌کارگیری هوش مصنوعی به نحوی که منافع عمومی را تامین کند.
• انطباق نیروی کار: اصلاح نظام‌های آموزشی (از مدارس تا دانشگاه‌ها) و برنامه‌های آموزشی شرکتی برای آماده‌سازی نیروی کار برای رویکردهای جدید به کار و مهارت‌های مورد نیاز آینده.
• قواعد و راهنماهای اخلاقی و مسئولانه: توسعه و ترویج اصول اخلاقی و راهنماهای عملی برای استفاده‌ی مسئولانه از این فناوری‌ها در مقیاس وسیع. اگر رهبران کسب‌وکار، دولت‌ها و نهادهای مدنی با عزم و هدف‌مندی با یک‌دیگر همکاری کنند؛ تحول کار، به ویژه در چارچوب بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی، می‌تواند به طور قابل توجهی به نفع کل جامعه باشد.

نتیجه‌گیری: طراحی آینده و بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی با محوریت ارزش و رفاه انسانی

همان طور که در این مقاله به تفصیل بررسی شد، تحقیقات مشترک دانشکده وارتون و اکسنچر بر درک عمیق اقتصاد نیروی کار ترکیبی – متشکل از انسان‌ها، عامل‌های خودمختار هوشمند و ربات‌ها – و شناسایی راه‌هایی برای بازآفرینی کار در سطوح فردی، عملکردی و زنجیره ارزش، هم‌سو با به‌کارگیری این نیروی کار نوین در عصر هوش مصنوعی، انجام می‌شود. این پژوهش به دنبال کشف روش‌های اثربخش برای ترکیب خلاقیت، هم‌دلی و قضاوت انسانی با دقت و مقیاس‌پذیری عامل‌های دیجیتال و ربات‌ها در قالب تیم‌های عامل‌محور است.

انتظار می‌رود با انجام این مهم، نشان داده شود که چه‌گونه موفق‌ترین شرکت‌های آینده، ماهیت اقتصاد نیروی کار را در فرآیند بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی بازتعریف کرده و به سطح جدیدی از عملکرد دست خواهند یافت. این شرکت‌ها برای تغییر مستمر به خوبی آماده خواهند بود و تشخیص خواهند داد که مزیت اقتصادی پایدار نه تنها شامل بهره‌وری، بلکه ایجاد استراتژیک ارزش جدید در مسیر بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی نیز می‌شود. علاوه بر این، آن‌ها مسئولیت‌پذیری مالی را با تعهد به اولویت‌دهی به رفاه و احساس هدف‌مندی انسان‌ها متعادل خواهند ساخت.

در نهایت، موفقیت در این عصر تحول‌آفرین و در مسیر بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی، وابسته به واکنش منفعلانه به تغییرات نیست، بلکه در گرو طراحی فعالانه آن است – طراحی‌ای که به‌صورت استراتژیک، اندیشمندانه و با تمرکز بی‌وقفه بر ارزش مشترک برای سازمان، کارکنان و جامعه انجام شود.

آینده‌ی کار با هوش مصنوعی نه یک سرنوشت محتوم، بلکه یک بوم نقاشی است که ما با انتخاب‌ها و اقدامات امروز خود، آن را ترسیم می‌کنیم. پذیرش مسئولیت در قبال پیامدهای انسانی و اجتماعی هوش مصنوعی، و تلاش برای ساختن آینده‌ای که در آن فناوری در خدمت بشریت باشد، وظیفه‌ی همگانی ماست. این رویکرد، نه تنها برای موفقیت کسب‌وکارها در عصر دیجیتال ضروری است، بلکه برای ساختن جامعه‌ای عادلانه‌تر، مرفه‌تر و انسانی‌تر در پرتو بازآفرینی کار در عصر هوش مصنوعی نیز حیاتی خواهد بود.